|
Op bezoek bij de familie Kardinahl in Gütersloh
Het is alweer een twintig jaar geleden dat ik in “De Geitehouder” het een en ander schreef over de Duitse landbouwtentoonstelling. Op die tentoonstelling kwamen de dieren van Gretha Kardinahl bijzonder goed uit. Later heb ik nog eens iets geschreven over de fantastische produktie van de geiten. Het deed me goed om van enige bezoekers aan de fokkerij van de familie Kardinahl een verslagje te ontvangen van dit bezoek. Het volgt hieronder. |
||||
|
||||
|
De naam Kardinahl zegt natuurlijk al genoeg. ’s Morgens vroeg vertrokken vanuit Moordrecht, gingen wij richting Duitsland. Na een lange maar mooie rit met diverse koffie-stops, kwamen wij rond de middag in Gütersloh aan.
Na een zeer hartelijk ontvangst werden gelijk de stallen bezichtigd. Niet alleen de stallen maar de geiten waren om door een ringetje te halen. De geiten werden door een van de broers uit de hokken gehaald en buiten ten toon gesteld, evenals de bok. Wat we daar aan geiten te zien kregen, was absoluut de topklasse van de geiten; mooie diepe borsten, eersteklas uiers, zeer goede benen, kortom gezegd gewoon superklasse. Het geheel, of je nou de lammeren zag, de eenjarige of de oudere geiten, het was zoals wij het zagen: het einde wat geiten betreft. Bijzonder plezierig is het ook om te zien hoe deze mensen op hun leeftijd deze hobby bedrijven. Waarschijnlijk is het bekend, dat deze mensen broers en zussen zijn en deze geiten gezamenlijk verzorgen. En dat op een leeftijd tussen de 60 en 75 jaar. |
||||
|
||||
|
Na de stallen bezichtigd te hebben, werden wij binnen verzocht de lunch te gebruiken. Onder het genot van een kop koffie en de Duitse broodtafel werden er diverse interessante gesprekken gevoerd.
We kregen interessante papieren te zien over de duitse fokkerij en de melklijsten. De melklijsten waren helemaal niet te geloven. Wat wij daar zagen, was ongelooflijk. Geiten met melklijsten van 2000 tot 2200 kilo en dat jaren achter elkaar. De minste was tussen de 1600 en 1800 kilo per melklactatie. Als je dan daar onder de koffie en een gezellig gesprek met zulke dingen wordt geconfronteerd, kom je al gauw tijd te kort en zo verging het ons ook. Na verloop van een paar uur moesten wij in verband met de terugreis afscheid nemen. Wij hebben deze mensen dan ook hartelijk bedankt voor de genoten gastvrijheid en waren tevens weer een ervaring rijker wat betreft de geitenfokkerij. Op de terugreis werd er natuurlijk veel over gepraat en men was het er eensgestemd over eens dat goed geiten fokken moeilijk is, maar wel mogelijk. Na een lange en vermoeide rit van ongeveer 800 kilometer kwamen wij weer thuis met de gedachte dat dit een dag was voor ons als geitenfokkers die wij niet gauw zullen vergeten. |
||||
|
A.A.H. Both "De Geitenhouder", februari 1983 |
